Walter Spitzer

Walter Spitzer urodził się 14 czerwca 1927 roku w Cieszynie, w zamożnej rodzinie żydowskiej. Od wczesnego dzieciństwa przejawiał zdolności artystyczne.

W 1943 roku Spitzer – dzieląc los innych Żydów z Cieszyna został wyrzucony ze swojego domu i deportowany do getta w Strzemieszycach Wielkich, skąd wkrótce wywieziono go do obozu Blechhammer, w którym przebywał do stycznia 1945 roku. Talent plastyczny pomógł mu przetrwać w obozie - na skrawkach papieru z worków po cemencie rysował szkice i portrety, które następnie wymieniał na chleb.

Przeżył marsz śmierci do Buchenwaldu, gdzie został wyzwolony przez pododdział 3 Armii generała Pattona.

W Buchenwaldzie jeszcze raz jego zdolności uratowały mu życie. Jak pisze w swojej autobiografii Sauvé par le dessin Buchenwald (Ocalony przez rysunek w Buchenwaldzie) był już w grupie więźniów wyznaczonych do przeniesienia do innego podobozu - znanego z wyniszczającej pracy ponad siły - z którego tylko jednostki przeżyły wojnę. W ostatniej chwili wezwał go Kapo, który był więźniem politycznym i oznajmił mu, że usunie go z listy, jeśli Spitzer obieca mu, że po wojnie „opowie swoim ołówkiem, to co tutaj widział”. Walter Spitzer dotrzymał danej obietnicy, jeszcze w tym samym roku powstała seria jego rysunków, przedstawiająca życie w obozach Blechhammer i Buchenwald, z których te dotyczące Blachowni można oglądać na naszej wystawie.

Pod koniec 1945 roku osiadł na stałe w Paryżu i podjął naukę w Academie des Beaux – Arts.

W swoich obrazach i rzeźbach często obrazował wojnę i jej okrucieństwo, stąd jego twórczość porównywana jest czasami do Francesco Goyi.

Jest autorem pomnika Le monument du Vel d'Hiv w Paryżu, upamiętniającego deportacje i martyrologię Żydów francuskich w czasie II wojny światowej. Przed tym pomnikiem w 1995 roku ówczesny prezydent Francji Jacques Chirac po raz pierwszy uznał publicznie odpowiedzialność funkcjonariuszy państwa francuskiego za deportacje jego obywateli pochodzenia zydowskiego.

Był ilustratorem książek Andre Malraux Le Temps du Mepris La Condition Humaine, L’Espoir i Jeana Paula Sartre’a L’Age de raison, Le Sursis, Mort dans l’ame.

Kawaler Orderu Legii Honorowej – najwyższego odznaczenia Republiki Francuskiej.